Η φράση «σωστή πλευρά της ιστορίας» έχει μετατραπεί σε κλισέ, έναν ρητορικό εκβιασμό που χρησιμοποιείται από τους εκάστοτε πολιτικούς
Η φράση «σωστή πλευρά της ιστορίας» έχει μετατραπεί σε ένα κλισέ, έναν ρητορικό εκβιασμό που χρησιμοποιείται επιλεκτικά από τους εκάστοτε πολιτικούς για να επιβάλουν μια ηθικοπλαστική δικαίωση των επιλογών τους. Πρόκειται για μια αυθαίρετη κατασκευή που υπονοεί πως όποιος δεν ευθυγραμμίζεται με την «ορθή» αφήγηση είναι καταδικασμένος να παραγκωνιστεί. Ωστόσο, η ιστορία δεν είναι μια γραμμική πορεία προς κάποιον προκαθορισμένο προορισμό, αλλά ένα πεδίο συνεχούς σύγκρουσης συμφερόντων και μεταβαλλόμενων ισορροπιών.
Στην περίπτωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η αλόγιστη προσκόλληση στη ρητορική της «σωστής πλευράς» έχει οδηγήσει σε μια σειρά από αποτυχίες και (ενδεχομένως) σε οριστικά στρατηγικά αδιέξοδα. Η Ελλάδα, χωρίς προνοητικότητα και ρεαλισμό, βρέθηκε σε μια δυσχερή θέση, αποξενωμένη τόσο από τη Ρωσία όσο και από
τη νέα πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα η σχέση της με την Τουρκία επιδεινώνεται διαρκώς.
1) Η διάψευση των αμερικανικών υποσχέσεων: Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Άμυνας, οι ΗΠΑ υπαναχώρησαν σε δεσμεύσεις που αφορούσαν τα εξοπλιστικά, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται εκτεθειμένη.
2) Η αλλαγή σκυτάλης στις ΗΠΑ: Μετά την επανεμφάνιση του Trump, η ελληνική κυβέρνηση συγκαταλέγεται πλέον στις μη φιλικές προς τη νέα ηγεσία, εξαιτίας μιας ανεξήγητα μονόπλευρης στάσης υπέρ των Δημοκρατικών, η οποία δεν μας προσέφερε κανένα ουσιαστικό διπλωματικό όφελος.
3) Η περιθωριοποίηση της Ελλάδας σε διεθνείς διαβουλεύσεις: Οι εξελίξεις στο Ουκρανικό και οι μεγάλες γεωπολιτικές διαπραγματεύσεις συμβαίνουν χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας, καθώς απουσιάζουμε από κρίσιμες συναντήσεις και διαβουλεύσεις.
4) Οι ρωσοελληνικές σχέσεις στο ναδίρ: Η Αθήνα θυσίασε μια μακροχρόνια σχέση με τη Ρωσία, εμπλεκόμενη ενεργά σε ένα πόλεμο που δεν τη συμφέρει, προσφέροντας όπλα αντί για ανθρωπιστική βοήθεια.
5) Η συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα: Ενώ υποτίθεται ότι οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας «βελτιώνονται», η πραγματικότητα δείχνει ότι η Άγκυρα εντείνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο, ενώ το Τουρκολιβυκό μνημόνιο δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες για τα εθνικά μας συμφέροντα.
6) Η στάση της Ελλάδας στη Συρία: Αντί να υπερασπιστεί τις ορθόδοξες κοινότητες και να διατηρήσει μια συνεκτική πολιτική στη Μέση Ανατολή, η Ελλάδα προσδέθηκε στο άρμα της αποτυχημένης δυτικής πολιτικής, συμμαχώντας ακόμα και με αμφιλεγόμενα καθεστώτα που διώκουν χριστιανικές μειονότητες.
Το τελικό αποτέλεσμα: Η Ελλάδα δεν έχει αποκομίσει ούτε ένα στρατηγικό όφελος από τις επιλογές της.
Υπάρχει ένας τομέας στον οποίο έχουμε καταγράψει θετικό πρόσημο;
Αντίθετα, έχουμε ενταχθεί στο κλαμπ των αποτυχημένων επιλογών, υιοθετώντας άκριτα μια πολιτική που μας αποδυναμώνει και μας εκθέτει.
Ποια ακριβώς είναι η «σωστή πλευρά της ιστορίας» στις αμερικανικές εκλογές, στον πόλεμο της Ουκρανίας, στη Συρία και στην εντεινόμενη τουρκική επιθετικότητα;
Και, κυρίως, ποιο πρακτικό όφελος έχει αποκομίσει η χώρα μας από την προσήλωση στην κάθε φορά ακολουθούμενη «μία και μοναδική σωστή πλευρά»;
The Scorching Pen
