Οι νέοι στη χώρα μας δεν επιλέγουν τεχνικά επαγγέλματα-Σε αναζήτηση εργατικών χεριών απο ξένες χώρες για τη συγκομιδή αγροτικών προϊοντών

Σε ρεπορτάζ μας προ ημερών για την κερασοκαλλιέργεια στο νομό Σερρών, προέκυψε πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτής της παραγωγής είναι η έλλειψη εργατικών χεριών για την συγκομιδή του προϊόντος. Γενικά η αγροτική παραγωγή στη χώρα μας αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα εργατικών χεριών και αναζητά λύσεις σε διακρατικές συμφωνίες με μακρινές χώρες ( Ινδία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, κ.λ.π.).

Τελευταία, σε ρεπορτάζ τηλεοπτικού σταθμού των Αθηνών, παρακολουθήσαμε ότι συσκευαστήριο αγροτικών προϊόντων στην Κρήτη κατέφυγε στην εισαγωγή εργατών από το μακρινό Βιετνάμ.

Η βαριά μας Βιομηχανία ο Τουρισμός, σε παρόμοια αναζήτηση του απαραίτητου προσωπικού. Αναζητά σερβιτόρους, ρεσεψιονίστ, προσωπικό κουζίνας και δωματίων από μακρινές χώρες  και πιέζει την κυβέρνηση για διευρυμένες και επείγουσες διακρατικές συμφωνίες.

Οι Αλβανοί εργάτες που εξυπηρέτησαν, κατά κύριο λόγο, τις σχετικές ανάγκες μας για πολλά χρόνια έφυγαν σε χώρες με καλύτερες αμοιβές ή επιστρέφουν στην πατρίδα τους.

Σε τοπική κλίμακα παρακολουθούμε ρεπορτάζ για την απροθυμία των νέων μας να εγγραφούν  στις επαγγελματικές σχολές της ΔΥΠΑ και να ακολουθήσουν τεχνικά επαγγέλματα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή των ηλεκτρολόγων.

Με βάση τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να προβληματίζεται κανείς για το μέλλον μας, ως οικονομία και ως χώρα.

Οι χώρες γύρω μας φροντίζουν να κατευθύνουν την νεολαία της και προς την τεχνική εκπαίδευση, προκειμένου να παραχθούν επαγγελματίες που τους έχει ανάγκη κάθε οικονομία.

Σε εμάς επικράτησε η μονοσήμαντη εμμονή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Τα καφενεία μας είναι όλη μέρα γεμάτα με σχολάζοντες νέους μας και το φαινόμενο αποτελεί μία ακόμη αιτία προβληματισμού σχετικά με την νοοτροπία που έχει επικρατήσει στην Ελληνική κοινωνία.

Πριν είναι πολύ αργά είναι ανάγκη να αλλάξουμε πορεία.