Ο Κώστας Ρούμπος γιος του θεμελιωτή του ακανέ «Λαϊλιά» Σερρών αφηγείται στο Lionnews μία ιστορία, που κρατά σχεδόν εδώ και έναν αιώνα

Ο Κώστας Ρούμπος μεγάλωσε μέσα στο μικρό εργαστήριο του πατέρα του, Αριστείδη, τον άνθρωπο που καθιέρωσε τον γνήσιο παραδοσιακό ακανέ «Λαϊλιά» Σερρών, να δημιουργεί αυτό το μοναδικό γλύκισμα με τέχνη και υπομονή.

Η σχέση του με τον ακανέ ξεκίνησε πολύ νωρίς. «Έφτιαξα τον πρώτο μου ακανέ όταν ήμουν ακόμα στο δημοτικό», θυμάται με ένα χαμόγελο που φανερώνει υπερηφάνεια αλλά και νοσταλγία. Από τότε, η ζωή του ήταν δεμένη με τη γλυκιά αυτή τέχνη που που έχει γίνει γνωστή διεθνώς και έχει ταυτιστεί με τις Σέρρες.

Η ιστορία του ακανέ «Λαϊλιά» Ρούμπου  ξεκινά γύρω στο 1927, σε μια εποχή που η παρασκευή του απαιτούσε χειροποίητη δεξιοτεχνία και πολύ μεράκι. Ο Αριστείδης Ρούμπος υπήρξε από τους πρώτους τεχνίτες που αφιέρωσαν τη ζωή τους σε αυτή την τέχνη, και σύντομα το όνομά του έγινε συνώνυμο της ποιότητας και της αυθεντικότητας.

«Μπήκα στο μαγαζί παιδάκι και έφτασα στην ηλικία των 86», λέει σήμερα ο Κώστας Ρούμπος, με τη φωνή του να πάλλεται από συγκίνηση. Θυμάται τα δύσκολα πρώτα χρόνια, τότε που η οικογένεια ανακάτευε με τις ώρες το καζάνι και πάλευε να στήσει το πρώτο μικρό κατάστημα στην οδό Μεραρχίας στις Σέρρες. Κάθε παρτίδα ακανέ φτιαχνόταν με τα χέρια, χωρίς τη βοήθεια μηχανημάτων, μια διαδικασία κοπιαστική, αλλά ιερή.

Όταν τον ρωτούν ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας, απαντά χωρίς δισταγμό: «Η καλή ποιότητα των πρώτων υλών και η μαεστρία». Δύο αρχές που, όπως λέει, δεν τις πρόδωσε ποτέ.

Με τη δεκαετία του ’50 και την άνθηση του τουρισμού, ο ακανές γνώρισε τη δική του χρυσή εποχή. Οι Σέρρες έγιναν προορισμός, και το μικρό, κεχριμπαρένιο γλύκισμα ταξίδεψε μαζί με τους επισκέπτες, μεταφέροντας τη φήμη του σε κάθε γωνιά της Ελλάδας — και όχι μόνο.

Σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα μετά, ο ακανές «Λαϊλιά» Ρούμπος συνεχίζει να παρασκευάζεται με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αγάπη. Κάθε μπουκιά του είναι μια σταγόνα ιστορίας, ένα κομμάτι παράδοσης που κρατά ζωντανή τη γεύση και τη μνήμη των ανθρώπων που την υπηρέτησαν με πάθος.