Το αυτονόητο είναι απλά να κλίνουμε το γόνυ μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, το πιο ιερό μνημείο που τιμά τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τη δική μας ελευθερία

Sos από τα μέλη του Συλλόγου Αποφοίτων και Φίλων του 3ου Γυμνασίου, αλλά και τον Σύλλογο διδασκόντων, για το ιστορικό κτήριο του σχολείου. Τα προβλήματα δεν είναι καινούργια, αλλά χρειάζονται χρήματα για να γίνει ουσιαστική δουλειά. Τα χρήματα εδώ και χρόνια δεν βρέθηκαν. Μάλλον δεν πρόκειται να βρεθούν γιατί χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιος πολύ-πολύ σοβαρά και με υπευθυνότητα. Το εύκολο είναι να λέμε ΑΝ βρεθούν λεφτά θα γίνει. Το δύσκολο είναι να τα βρεις. Όμως εκεί βρίσκεται και η διαφορά. Το θέμα είναι ποιος θα κάνει τη διαφορά.

«Πεδίον μάχης» σήμερα η Βουλή για την τροπολογία για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Δυστυχώς γενικότερα δεν υπάρχει καμία σοβαρότητα, ένθεν και ένθεν. Σε μία χώρα και μόνο το γεγονός πως χρειάζεται τροπολογία για να σεβόμαστε τα ιερά και τα όσια σημαίνει πως υπάρχει τεράστια κρίση αξιών. Το μνημείο έχει υποστεί ουκ ολίγες βαρβαρότητες. Μολότοφ πέφτουν συχνά πυκνά – έρχεται η «επέτειος» Γρηγορόπουλου, προχθές μία γυναίκα παρενοχλούσε τους εύζωνες και ήθελε να μουτζουρώσει τα μάρμαρα μπροστά στο μνημείο και να μην ξεχνάμε εκείνον τον συνδικαλισταρά που είχε βάλει την ποδάρα του πάνω στο μνημείο και έπαιζε το κομπολόι του κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης. Ενδεικτικά τα αναφέρω. Όλα μπορούν να γίνουν όμως απέναντι από το μνημείο. Ο χώρος είναι ιερός και του πρέπει σεβασμός τουλάχιστον. Όπως και στον Βράχο της Ακρόπολης που συχνά πυκνά όσοι γουστάρουν κρεμάνε πανιά με συνθήματα. Φτάνει. Όλα έχουν όρια.

Βέβαια, το πρόβλημα είναι το σύνολο της αντιπολίτευσης που μόνο και μόνο για πολιτικούς λόγους δεν καταδικάζει αυτές τις ενέργειες. Ο λαϊκισμός είναι τόσο μεγάλος που ακόμη και κόμματα που αν ήταν στην εξουσία θα καταδίκαζαν κάθε μορφή ασέβειας προς τα μνημεία, στο βωμό της χωρίς όριο αντιπολίτευσης στέκονται απέναντι. Κανονικά, δεν έπρεπε να υπάρχει ανάγκη να μπαίνουμε σε αυτή τη συζήτηση. Το αυτονόητο είναι απλά να κλίνουμε το γόνυ μπροστά στο πιο ιερό μνημείο, που τιμά τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τη δική μας ελευθερία, για να μπορούμε να είμαστε στο δρόμο και να φωνάζουμε για το δίκαιο, για τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα, για όλες τις παθογένειες αυτού του τόπου. Απέναντι από το μνημείο, με σεβασμό προς αυτούς που θυσιάστηκαν, με σεβασμό σε όσους χάθηκαν. Έτσι τιμούμε περισσότερο και τα αδικοχαμένα παιδιά μας στα Τέμπη.

Σε ισχύ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό ο νέος ΚΟΚ. Τα τρομαχτικά δυστυχήματα με νεκρούς στους δρόμους, καλά κρατούν. Δυστυχώς, καθημερινά σχεδόν, χάνονται άνθρωποι στην άσφαλτο. Τα πρόστιμα βαρύτατα, αλλά μυαλό δεν φαίνεται να βάζουν πολλοί. Γιατί αυτός που θεωρεί πως αν πιει και οδηγήσει δεν θα τον πιάσουν, δεν θα φοβηθεί το πρόστιμο μια που πιστεύει πως είναι άτρωτος. Αυτός που έτρεχε με 180 πάλι ξεπερνούσε κατά πολύ το όριο ταχύτητας, πάλι παρανομούσε και κινδύνευε με πρόστιμο, οπότε λόγω νοοτροπίας πάλι θα το κάνει. Αυτός που περνούσε με κόκκινο, πάλι παρανομούσε και κινδύνευε με πρόστιμο, οπότε πάλι θα το κάνει. Θα μου πείτε πιο αυστηρά πρόστιμα, κάποιοι θα το ξανασκεφτούν. Συμφωνώ. Αλλά δεν λύνει το πρόβλημα, γιατί τα βράδια, στις επαρχιακές οδούς και στις περιοχές που ξέρουν πως δεν υπάρχει έλεγχος πάλι τα ίδια θα κάνουν όσοι δεν έχουν την παιδεία να οδηγούν συνετά. Η παιδεία μας είναι το πρόβλημα.