Οι νέοι σήμερα παραμερίζουν το δέσιμο, το συναίσθημα και τον ρομαντισμό, τρία στοιχεία τα οποία μας ωθούν στην ανθρώπινη ολοκλήρωση
Η αγάπη οποιαδήποτε μορφής αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις εμπειρίες της ύπαρξης μας. Το συναίσθημα αυτό μας συνδέει με ένα άτομο και συμβάλει στην κατανόηση του ίδιου μας του εαυτού.
Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα η φύση της αγάπης αποτελεί αντικείμενο τόσο φιλοσοφικής, όσο και ψυχολογικής αναζήτησης.
Πολλές και διάφορες προσεγγίσεις αναδεικνύουν τη ρομαντική αλλά και τη βαθύτερη υπαρξιακή διάσταση η οποία την ορίζει.
Στη σύγχρονη ωστόσο εποχή, οι ερωτικές σχέσεις διαμορφώνονται κατά κύριο λόγο από κοινωνικούς, προσωπικούς και πολιτισμικούς παράγοντες.
Δύο είναι οι κύριες τάσεις που την ξεχωρίζουν: Η αναζήτηση της συντροφικότητας, της παρέας και της ύπαρξης ενός ατόμου που θα συμπαρασταθεί σε μια δύσκολη στιγμή, θα αποτελεί στήριγμα της καθημερινότητας και της διαρκούς προσπάθειας μας για εξέλιξη.
Η δεύτερη, αφορά την προσωπική μας ικανοποίηση και την τόνωση του «εγώ», προκειμένου να δείχνουμε εξωτερικά χαρούμενοι, χωρίς να γεμίζουμε ουσιαστικά τον εσωτερικό μας κόσμο, αναλώνοντας τον εαυτό μας σε κάτι πρόχειρο, χωρίς εσωτερική βελτίωση και κάθαρση της ψυχής μας.
Η αγάπη αποτελεί μια διαρκεί υπέρβαση, που ξεπερνά τον διαχωρισμό του υποκειμένου με το αντικείμενο, χωρίς όμως να καταργεί την διάκριση των δύο.
Μέσα από την αγάπη, το άτομο βιώνει την μετάλλαξη του δύο σε ένα, μιας ενότητας η οποία εξαλείφει τις ατομικές μας ταυτότητες, οδηγώντας μας στην απόλυτη ολοκλήρωση της ύπαρξης μας.
Η αληθινή αγάπη μας οδηγεί στην διαφοροποίηση από τα άψυχα αντικείμενα, κάνοντας μας ξεχωριστούς, αποτελώντας το βασικό στοιχείο της ανθρωποποίησης μας.
Το βίωμα της συμβάλει στο να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, οδηγώντας μας θνητή μας φύση, παραμερίζοντας την υλική, φτάνοντας μας στην απόλυτη ολοκλήρωση και την ανθρώπινη ουσία στον κόσμο τούτο.
Οι άνθρωποι εξελίσσονται μέσα από τις συνεχείς αλλαγές και τα λάθη τους, λαμβάνοντας πλέον πληθώρα πληροφοριών, με αποτέλεσμα να μπορούν να διαμορφώνουν πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικά με θέματα, όπως η αγάπη.
Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος δημιουργήθηκε προκειμένου να αναζητήσει την ολοκλήρωσή του μέσα από την αγάπη και τη συντροφικότητα, βασιζόμενος σε ένα κοινό μέλλον και το αιώνιο δέσιμο του. Η σεξουαλική επαφή αποτελεί φυσική συνέχεια του συναισθηματικού δεσμού με έναν άλλο άνθρωπο. Στη δεύτερη περίπτωση, αρκετοί επιλέγουν να μην επενδύσουν σε σταθερή σχέση επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στην προσωπική τους ικανοποίηση. Η επιλογή αυτή συνδέεται με τον ναρκισσισμό της σύγχρονης κοινωνίας και των προτύπων που παρουσιάζονται από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου οι άνθρωποι ζουν για το παρόν και αποφεύγουν δεσμεύσεις για το μέλλον, αισθανόμενοι πως πνίγονται στην ιδέα του δεσίματος.
Η ερωτική σχέση των νέων σήμερα, αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο επηρεάζεται από κοινωνικές και προσωπικές παραμέτρους, με το ουσιαστικό κομμάτι αυτών, να έχει εκλείψει δίνοντας την θέση του στην σαρκική απόλαυση και την ανύψωση του ηθικού μας.
Με τον τρόπο αυτό, παραμερίζεται το δέσιμο, το συναίσθημα και ο ρομαντισμός, τρία στοιχεία που μας ωθούν στην ανθρώπινη ολοκλήρωση.
