Αλματώδης η αύξηση των συμφώνων συμβίωσης βάσει των επίσημων στατιτιστικών στοιχείων του Ληξιαρχείου Σερρών
Όταν, το 1982 θεσπίστηκε ως Νόμος του Κράτους η τέλεση του Πολιτικού γάμου, ξέσπασε «πόλεμος» στα πολιτικά χαρακώματα αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Ακούστηκαν, τότε, μεγαλόστομες δηλώσεις, αρκετοί κινδυνολόγησαν, ιερείς κούνησαν απειλητικά το δάχτυλο. Κι ύστερα, ο χρόνος επούλωσε τις πληγές της σύγκρουσης, απάλυνε τον πόνο της κόντρας και οι περισσότεροι κατάλαβαν ότι το γεγονός ενός Πολιτικού γάμου είναι εξυπηρετεί και λύνει προβλήματα.
Έτσι, πολέμιοι του Πολιτικού γάμου έφτασαν στο Δημαρχείο, άλλοι κρυφά κι άλλοι φανερά για να εισπράξουν τα «οφέλη» ενός τέτοιου γεγονότος. Ο Πολιτικός γάμος είναι σχεδόν ανέξοδος, χωρίς μεγάλη αναστάτωση και προγραμματισμούς, με τα προσκλητήρια, τα τραπεζώματα, την μουσική, το νυφικό και το γαμπριάτικο κοστούμι, τους προσκεκλημένους και τα λογής-λογής σχόλια. Πηγαίνεις στο Δημαρχείο με τον άνθρωπό σου και σε πέντε λεπτά είσαι παντρεμένος απέναντι στην Πολιτεία.
Δεν έχω στοιχεία ούτε επιχειρηματολογία, εάν η ευκολία ενός Πολιτικού γάμου κάνει τα ζευγάρια να χωρίζουν και εύκολα. Γεγονός είναι, πάντως, ότι στη συνείδηση του Έλληνα ο Πολιτικός γάμος «σφραγίζεται» μόνο όταν ακολουθήσει και ο Θρησκευτικός.
Η οικονομική κρίση, που είχε ξεσπάσει στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του 2010 συνέτεινε στην αύξηση των Πολιτικών γάμων ως την πλέον «συμφέρουσα επιλογή». Από τα στοιχεία του Ληξιαρχείου του Δήμου Σερρών, το έτος 2000 οι Πολιτικοί γάμοι ήταν μόλις 37. Φτάνοντας στο 2015 παρατηρούμε διαβάζοντας τη σχετική λίστα ότι οι Θρησκευτικοί γάμοι ανήλθαν στους 225, οι Πολιτικοί γάμοι στους 184, τα Διαζύγια στα 93 και τα Σύμφωνα Συμβίωσης ήταν τότε μόλις 4!
Στη συνύπαρξη ενός ζευγαριού και στην κοινή πορεία τους στη ζωή είναι δύσκολο να ειπωθεί, εάν συντελεί ο Πολιτικός ή ο Θρησκευτικός γάμος. Όποιο γάμο κι αν ορίσει ένα ζευγάρι ως αρχή της οικογένειας, εκείνο που πρέπει να έχουν ως βασικό συστατικό, είναι η πίστη σε κοινές αξίες κι αρχές και η αγάπη ως κορυφαίο συναίσθημα μεταξύ τους. Κατά πολλούς δεν είναι το είδος του γάμου αυτό, που κρατά το ζευγάρι πιστό στους όρκους του, είτε αυτοί είναι πολιτικοί είτε θρησκευτικοί. Όμως, για πολλούς άλλους η θεία ευλογία της Εκκλησίας είναι πιο ουσιώδης, πιο «πνευματική» και ίσως πράγματι να «ακουμπά» περισσότερο την ψυχή των ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, έχω την αίσθηση ότι βαθύτερα και πιο ουσιώδη είναι τα στοιχεία που κάνουν δύο ανθρώπους να πορεύονται μαζί για όλη τους τη ζωή.
Την ίδια ώρα το σύμφωνο συμβίωσης καταγράφει αλματώδη άνοδο από χρόνο σε χρόνο και στις Σέρρες. Ένας σχετικά νεοπαγής θεσμός στην Ελλάδα, ο οποίος επιλέγεται από ολοένα και περισσότερα ζευγάρια, ώστε να «κατοχυρωθούν» νομικά, αλλά και για καθαρά οικονομικούς λόγους.
